پروژه انتقال آب به اصفهان؛ موتور محرک توسعه صنعتی یا آزمون بزرگ احیای زاینده رود؟

به گزارش خبرنگار تابناک از اصفهان، در مراسمی که روز ۱۵ آذر ۱۴۰۴ برگزار شد، پروژه عظیم انتقال آب از خلیج فارس به صنایع بزرگ اصفهان رسماً افتتاح شد. این طرح که با سرمایه‌گذاری بالغ بر ۳۵ هزار میلیارد تومان و اجرای خط لوله‌ای به طول حدود ۸۰۰ کیلومتر از سیرجان تا اصفهان به ثمر رسید، نقطه عطفی در مدیریت بحران آب کشور به شمار می‌رود.

البته مراسم افتتاح با حضور برخط «مسعود پزشکیان» رئیس‌جمهور و «سیدمحمد اتابک» وزیر صنعت، معدن و تجارت همراه بود و واکنش‌های گسترده‌ای در میان مسئولان و کارشناسان برانگیخت.

رئیس‌جمهور در سخنان خود این پروژه را «گامی مهم در کاهش فشار بر منابع آبی زاینده‌رود و سفره‌های زیرزمینی» دانست و تأکید کرد که تلاش شبانه‌روزی دست‌اندرکاران باعث شد آب از خلیج فارس به قلب صنعت ایران برسد.

وزیر صمت نیز این طرح را «یکی از مهم‌ترین پروژه‌های زیرساختی کشور» خواند و اعلام کرد که فولاد مبارکه از این پس استفاده از آب زاینده‌رود را به صفر خواهد رساند. مدیرعامل فولاد مبارکه نیز با اشاره به اهمیت این پروژه گفت: «این طرح مقدمه‌ای برای تشکیل بازار آب در صنایع کشور است و می‌تواند بهره‌وری و تاب‌آوری اقتصادی استان را ارتقا دهد.»

با وجود این دستاورد بزرگ، کارشناسان محیط‌زیست هشدار داده‌اند که پروژه انتقال آب دریا بسیار انرژی‌بر است و می‌تواند پیامدهایی برای اکوسیستم دریای عمان و سواحل مکران داشته باشد.

برخی تحلیلگران نیز معتقدند این طرح اگرچه راهکاری فوری برای تأمین آب صنایع محسوب می‌شود، اما مدیریت مصرف، بازچرخانی و اصلاح الگوی بهره‌برداری باید همچنان در اولویت قرار گیرد. نگرانی‌های اجتماعی میان استان‌های مختلف درباره تقسیم منابع نیز همچنان باقی است و نیازمند همکاری بین‌استانی و پایبندی به راهکارهای علمی خواهد بود.

افتتاح این پروژه در شرایطی صورت گرفت که کشور یکی از خشک‌ترین پاییزهای چند دهه اخیر را پشت سر می‌گذارد. از این رو، امید تازه‌ای برای صنعت و اقتصاد اصفهان ایجاد شده است. با این حال، موفقیت نهایی این طرح وابسته به اجرای سیاست‌های مکمل در حوزه صرفه‌جویی، بازچرخانی و مدیریت پایدار منابع خواهد بود.

به نظر می‌رسد اگر این اقدامات همزمان با بهره‌برداری از پروژه دنبال شود، می‌توان انتظار داشت که انتقال آب دریا به صنایع اصفهان نه تنها بار سنگین از دوش زاینده‌رود بردارد، بلکه الگویی برای توسعه پایدار در سایر استان‌های کشور نیز باشد.

انتهای پیام/