مهرناز تیموریان، کارشناس سابق بانک جهانی از تاثیر بازدارنده قوانین تبعیض آمیز بر مشارکت اقتصادی زنان می گوید:
کد خبر: ۷۴۹۰۳۴
تاریخ انتشار: ۰۶ خرداد ۱۳۹۸ - ۲۰:۴۵27 May 2019
عامل مهم برای این اصلاح قوانین تبعیض آمیز آن است که شما به این درک برسید که یک پای جامعه دارد لنگ میشود. وقتی نیمی از افراد جامعه حق مشارکت در زندگی اقتصادی کشور را ندارند، این یعنی یک پایه کار لنگ است. بهخصوص در کشورهایی مثل کشور ایران، که زنان بسیار تحصیلکرده هستند. من این را قبلا در یکی از مصاحبههایم گفتم که مقدار زیادی از سرمایهی مملکت صرف تحصیلات و کمک به بالا بردن سطح درک زنان در ایران شده است. وقتی که شما این همه سرمایهگذاری کردهاید و استفادهای از آن نمی برید، خب واقعاً برای یک مملکت ضرر است.
شما یا یک قانون دارید که بد است یا اصلا قانون ندارید. وقتی اصلا قانونی نیست، نمیشود از حق کسی دفاع کرد برای اینکه نمیتوانی بگویی که تو حق من را زیر پا گذاشتی. کدام حق؟ مشکل ما در برخی نماگرهای بانک جهانی، نبود قانون است نه بد بودن آن. یکی از این نماگرها حق حرکت است. این یعنی زنان ما به آسانی نمی توانند سفر کنند یا به تنهایی جایی بروند. در قانونی که در ایران هست، زنان باید از ولی شان اجازه بگیرند. وقتی شما نتوانید حرکت بکنید و نتوانید برای حرکت تصمیمگیری بکنید، خب یک حق خیلی مهم تان یعنی حق حرکت از بین رفته است.
ما از نماگر "شروع یک کار" هم صفر گرفتیم. این برای من خیلی تعجبآور بود. اما گزارش خودش شاخص را تعریف کرده. وقتی که میخواهید کسب و کار خودتان را شروع کنید، باید توانمندی های خاصی داشته باشید و مهم تر از آن به لحاظ مالی و تصمیم گیری مستقل باشید. در ایران قوانین زنان را از کار منع نمی کند بالعکس ما فقدان قانون داریم. همین گزارش زنان ماهیگیر جزیره هنگام که در اندیشه پویا چاپ شده مصداق این حرف من است. به زنان ماهیگیر مجوز نمی دهند. چرا؟ بی دلیل. قانونی هم وجود ندارد که از حق این زنان دفاع کند. وقتی که قانون وجود ندارد و باعث میشود که حقوق کسی پایمال بشود باید آن قانون را بهوجود بیاوریم.
بعضی جامعهها هستند که اگر یک یا دو اصلاح جدی انجام بشود، بعد همه چیز درست پیش میرود. این ها رفرمهایی هستند که در دسترس اند. اگر آن رفرمها در دسترس باشند و مشکل بزرگ نباشد؛ اصلاح قانونی باید سریع صورت بگیرد. ولی بعضی اصلاحات هستند که باید گام به گام انجام شوند. زیرا انقدر مشکلات تاریخی، اجتماعی و فرهنگی وجود دارد که اول باید آنها را حل کرد. یک نسخه را نمیشود برای همه پیچید.
برای آقایان سخت است درک کنند زنی که به خاطر بچه دارشدن دو سال از کارش دور مانده توانمندی ها و استعدادهایش را از دست نداده، خنگ هم نشده! این مدت باعث نمی شود تمام تجربیات مثلا ده سالهاش را از دست بدهد. درحالیکه اگر یک آقا مثلا یک سال به خارج برود و سفر کند و برگردد، آن یک سال در سوابق کاری و قضاوت دیگران اصلا اهمیتی ندارد. میدانید چه میگویم؟ شرایط باید شرایط متساوی باشد. و بعد کسانی که بتوانند این شرایط متساوی را بفهمند و تعریف بکنند. باید کمک کنیم زنان وارد کار بشوند و وقتی وارد شدند آن وقت است که می توانند به ورود سایر زنان هم کمک کنند.